آفتاب سبز زمین

هر نفس آینه روی تو را می طلبم

از گلستان جهان بوی تو را می طلبم

ای بهشت همه دلهای خداجوی بیا

عطر گلچهره مینوی تو را می طلبم

گیسوانت شب یلدا و رخت ماه تمام

ماه در ظلمت گیسوی تو را می طلبم

دشت در دشت بدیدار تو مشتاق شدم

کو به کو ناله کنان کوی تو را می طلبم

افق صبح دل افروز تو را خواهانم

آفتاب رخ نیکوی تو را می طلبم

زمزم اشک تو و زمزمه یارب تو

ذکر روشنگر یاهوی تو را می طلبم

بی خبر از توام ای عشق کجا منزل توست

هر قدم جاده رهپوی تو را می طلبم

گلشن خاطره ام تا که نگردد پاییز

دفتر سبز ثناگوی تو را می طلبم

آفتاب دل من چهره برون آر و بتاب

«یاسرم» سایه دلجوی تو را می طلبم

محمود تاری «یاسر»

رنگ دریا

گرچه رخسار مهر پیدا نیست

شام هجران همیشه یلدا نیست

تا که مجنون نگشته ای، خامی

هر دلی جای عشق لیلا نیست

موج باش و به رنگ دریا شو

موج دریا جدا زدریا نیست

غایب از خویش بوده ای یک عمر

دل حریم حضور آیا نیست؟

دل به خورشید بسته ام، آیا

هر غروبی نشان فردا نیست؟

حسن یعقوبی

ترانه انتظار

اگرچه از غم دوری شکسته ام، سردم

و مثل بغض خزان، در درون خود زردم

مباد خسته ببینم نگاه خوبت را

مباد درد تو آید به روی صد دردم

تو نور قبله پروانه های جان سوزی

که من به دور وجودت همیشه می گردم

بخوان که بشکفد احساس این غزل امشب

ببین! برای گلویت ترانه آوردم

اگرچه غم زده هستم و می روم از دست

نبود، گر غم عشقت بگو، چه می کردم

تمام گریه من، نذر اینکه بازآیی

وبشکفد غزل از قلب زار شب گردم

منیره هاشمی- مشهد

آن یار که ما راست، به جان خواستنی است

جنت به جمال وجهش آراستنی است

ای قائم بالحق، ای امام مطلق

نام تو حقیقتاً به پا خاستنی است

محمدسعید عطارنژاد

... او که جمعه می آید

برای آمدنت دیر می شود، برگرد

زمان ز پرسه زدن سیر می شود، برگرد

در انتظار تو با کوله باری از وحشت

زمین دوباره زمین گیر می شود، برگرد

برای روشنی چشم آسمان، خورشید

میان چشم تو تکثیر می شود، برگرد

همیشه جای تو در لحظه هایمان خالیست

غروب جمعه که دلگیر می شود، برگرد

و جمعه ای که بیایی، تمام عرش خدا

به سمت خاک سرازیر می شود، برگرد

نگار جمشیدنژاد

 یا ابا صالح ...

تو بعد از آنکه آتش زد به خود ققنوس می آیی
هزاران سال بعد از مرگ دقیانوس می آیی

نشان های تورا روی زمین چندیست می بینم
که تو در قحطی آیینه و طاووس می آیی

شبی در خواب دیدم یک صدا در دشت پیچیده است
و تو بر اسب خود از روی اقیانوس می آیی

تو آواز رهایی بخش و وسرسبز خداوندی
گه از حلق بلال و گاه از ناقوس می آیی

تمدن راه را گم کرده و چشم انتظار توست
و تو از گوشه تاریخ با فانوس می آیی

تمدن راه را گم کرده و تو رستم مایی
که برمی خیزی و در عصر کیکاووس می آیی

حسین بخشی

سوار سبز پوش من ... 

به دوش پرچم سبز بهار داری تو
بیا که جلوه یک عمر انتظاری تو

مسیر عشق و جنون روشن از تجلی توست
که بر قبیله دل‌ها طلایه‌داری تو

طلوع می‌کند از مشرق نگاه تو صبح
به جان خسته شب، برق ذوالفقاری تو

کویر خاطر من تشنه کرامت توست
امید آن که دمی بر سرم بباری تو

تمام دل خوشی ماست جمعه موعود
که بر ظهورم به کعبه قدم گذاری تو

قرار بخش دلم! کی ظهور خواهی کرد
به بی‌کرانه غم‌های من کناری تو

کمیل، ندبه کنان است در هوای فراق
عزیز دولت تقدیر! در چه کاری تو

شاعر ؟

 السلام علیک یا صاحب الزمان ...

بیابان در بیابان طرح اقیانوس در دست است
و یک صحرا پر از گل های نامحسوس در دست است

صدای پای نسلی در طلوع صبح پیچیده است
و او را آخرین آیینه مانوس در دست است

چه نزدیک است جنگل های لاهوتی، نمی بینی
تجلی های دور از دست آن طاووس در دست است

من از این سمت می بینم سواری را و اسبی را
افق ها سبز در سبزند و او فانوس در دست است

دو دستت را برآور رو به باران ها که می دانم
تو را انگشتری از جنس اقیانوس در دست است

شبی در خواب دیدم می رسد مردی به بالینم
که می گویند او را دست جالینوس در دست است

سحر از گریه های روشن همسایه فهمیدم
که کاری تازه در مضمون «یا قدوس» در دست است

در این اسرار آن سویی خیال انگیز و کشف آمیز
نخستین شرح ما بر مشرب مانوس در دست است

زکریا اخلاقی

 مهدی زهرا بیا ...

ای از بهشت باز دری پیش چشم تو
افسانه ای است حور و پری پیش چشم تو

 صورتگران چین همه انگار خوانده اند
زیباشناسی نظری پیش چشم تو

 باید به جای نرگش و مستی بیاوریم
تصویرهای تازه تری پیش چشم تو

 "زاین آتش نهفته که در سینه ی من است " 
­خورشید شعله ... نه، شرری پیش چشم تو

 هر شب ز چشم تو نظری چشم داشتیم
دارد دعای ما اثری پیش چشم تو؟

 چیزی نداشتم که کنم پیشکش ، به جز
دیوان مختصری پیش چشم تو

قیصر امین پور

یا ابا صالح ... 

برای مرد موعودی که می گویند در راه است

تابی به گیسویش داد دیدم که آن جهانی ست
لبخند زد غزل خواند، دانستم آسمانی ست

فرمود هر سحر عشق... گفتم  سلام بر عشق
جز عشق هر چه هیچ است، جز عشق هر چه فانی ست

باید که بی زبان بود، در درد خود نهان بود
تا بود بی نشان بود، این بهترین نشانی ست

ای دل  اگر بهوشی، رخت هوس مپوشی
با عاشقی جوان باش، کاین اول جوانی ست

در عشق زنده باید... ما زندگی نکردیم!
از بدو زندگانی تا مرگ مان  تبانی ست

از دردمان مگویید، از دین مان مپرسید 
تقوای ما به چشم است، ایمان ما زبانی ست

از دست نابرادر یک روز خوش نداریم
در خانه غریبان هر روز روضه خوانی ست

این زخمه های موزون، درد است و آتش و خون
فریاد خسروان است، سربانگ خسروانی ست

این ناله های محزون شرح دعای عهدی ست
 این شکوة حزین است، این نغمة فغانی ست

این حضرت شعیب است بر دامنش بیاویز
 موسای من! کجایی؟ این موسم شبانی ست

علیرضا قزوه