به نظر شما به ادبیات کودک و نوجوان بومی رسیده‌ایم؟
آره رسیده‌ایم. چند وقتی هست که رسیده‌ایم. همین که در کشور تالیفاتی مثل شعر قصه و رمان داریم که در حد مسابقه کتاب سال هستند؛ یعنی ما ادبیات کودک و نوجوان بومی داریم.
آیا شاخصه‌های جهانی شدن را در ادبیات کودک و نوجوان داریم؟
در بعضی‌ها بله. نوشته‌ها و قصه‌هایی هستند که شاخصه‌های جهانی شدن را دارند. البته تعدادشان زیاد نیست. اما سالی سه چهار کتاب در سال به زبان‌های دیگر ترجمه می‌شوند و مورد استقبال هم قرار می‌گیرند. هرچند کم است و این به دلیل مشکلاتی است که وجود دارد، ترجمه از زبان فارسی سخت است و آدم‌های کمی هستند که بتوانند این کار را انجام بدهند. هرچند به پیشرفت‌هایی هم رسیده‌ایم اما هنوز کم است.
آیا به عقیده شما در حوزه ادبیات کودک و نوجوان مشکل کتابسازی داریم؟
مفصل. از حدود چهار هزار کتاب حدود دوهزار و پانصد عنوان آن یا کتاب‌های کمک آموزشی هستند، که نه به درد دنیا می‌خورند و نه به درد آخرت، یا کتاب‌های سطحی و بازاری هستند.
هنوز هم معتقدید باید به بعضی کتاب‌ها زرشک طلایی داد؟
[می‌خندد] آره، هنوز معتقدم باید علامت استاندارد به کتاب‌ها بدهیم. باید به پدر و مادر این امکان را بدهیم که کتاب خوب را از بد تشخیص بدهند.
آیا فکر نمی‌کنید کارکترهای داستان‌های کودکان و نوجوان ایران قافیه را به کارکترهای فرنگی باخته‌اند؟
نه، معتقدم هنوز به این نقطه نرسیده‌ایم. هنوز خانواده‌های ایرانی کارکترهای خودمان را بیشتر می‌پسندند. برای مثال من یک کتاب نوشته‌ام شامل پنجاه شصت قصه کوتاه برای بازی با انگشت که اتفاقا خیلی مورد توجه خانواده‌های ایرانی قرار گرفته است و حتا به سوئدی و انگلیسی هم ترجمه شده است.
منبع : خبر آن لاین