شعر آیینی پس از وقوع انقلاب اسلامی و به ویژه پس از جنگ تحمیلی به طرز شگفتی تحول پیدا کرد و شاید حتی بتوان گفت انقلابی در شعر آیینی رخ داد.

تنوع و تکثر مناظر و چشم‌اندازی که شاعران آیینی پیش‌روی مخاطبانشان قرار دادند هم به لحاظ کمی و هم کیفی چشمگیر بود.

در این میان به شعر عاشورایی به دلیل پیوندی که با مفاهیمی همچون انقلاب و مقاومت و پایداری داشت توجه بیشتری شد. شاعران انقلابی با بهانه قرار دادن عاشورا می‌توانستند باورهای ایدئولوژیک خودشان را نیز عرضه کنند، اما در میان این چشم‌اندازهای متنوع و رنگارنگ، منظر عرفانی آن هم با بیان کاملاً امروزی از همه جالب‌تر می‌نمود.

با سلمان هراتی، شعر انقلاب با نوعی سهراب سپهری انقلابی مواجه شد. نگاه سلمان هراتی‌وار در مدت کوتاهی طرفداران بسیاری پیدا کرد و طولی نکشید که شاعران انقلابی و متعهدی که به مسائل پیرامونی خود نوعی نگاه معنوی و عرفانی داشتند در عرصه ادبیات کشور ظاهر شدند.

یکی از موفق‌ترین این شاعران طلبه خوش‌ذوقی بود به نام ذکریا اخلاقی. طلبه‌ای که هم خوب طلبگی کرده بود و هم خوب شعر می‌گفت و این دو را شعر او به خوبی شهادت می‌دهد. یکی از درخشان‌ترین غزل‌های ذکریا اخلاقی، غزلی است با عنوان «زیارتنامه» که در عین حال از بهترین غزل‌های عاشورایی معاصر محسوب می‌شود. 

آخر ‌ای مردم ما هم عتباتی داریم
کربلایی داریم، آب فراتی داریم

ما پر از بوی خوش سیب پر از چاووشیم
وز چمن‌های مجاور نفحاتی داریم

داغ هفتاد و دو گل تشنگی از ماست اگر
دست و رو در تپش رشته قناتی داریم 

آن سبکبار ترانیم که بر محمل موج
ساحل امنی و کشتی نجاتی داریم 

در تماشای جمال از جبروتی سرخیم
که شگفت آیینه جلوه ذاتی داریم

در همین روضه سربسته خدا می‌داند
دست در شرح چه اسماء و صفاتی داریم 

زیر این خیمه که از ذکر شهیدان سبز است
کس نداند که چه احساس حیاتی داریم 

همه هستی ما عین زیارتنامه است
گر از این گونه سلام و صلواتی داریم

منبع : خبر ان لاین