برای موعود همه امم
پلک می‌زنی سپیده می‌شود
آسمان دوباره دیده می‌شود
قامت بلند و پر غرور کوه
در برابرت خمیده می‌شود
میوه‌های کالِ باغِ برزخی
با اشاره‌ات رسیده می‌شود
در رگ و پی فسردة زمین
خونِ عاشقی دویده می‌شود
از گلویِ زخمی ستم کشان
بانگِ سرخوشی شنیده می‌شود
قدرِ عالمان به عرش می‌رسد
گوشِ جاهلان کشیده می‌شود
وضعِ واعظانِ قوم دیدنی است
پردة ریا دریده می‌شود
تیر دشمنان به سنگ می‌خورد
مشکلاتشان عدیده می‌شود
هر چه مهره از سیاه و از سفید
بادرایت تو چیده می‌شود
آنچه زائد است نیست می‌شود
آنچه لازم است دیده می‌شود
حاصل کلام: آنچه هست و نیست
بار دیگر آفریده می‌شود...
سیدعبدالجواد موسوی