"ماه رمضان امسال گرانی نداریم و لذا نیازی به توزیع بن ویژه ماه رمضان نیست".

معاون وزیر بازرگانی در توسعه بازرگانی داخلی این‌گونه به مردم اطمینان خاطر داد که از بابت سفره‌های خود در ماه مبارک رمضان نگرانی نداشته باشند. این مقام مسوول اعتقاد داشت که اقدامات دولت نهم در سال‌های اخیر و همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان در کنترل و نظارت بر قیمت‌ها بی‌سابقه بوده و به جز توزیع مواد پروتئینی همچون گوشت و مرغ، سایر کالاها با قیمت مناسب عرضه شده است.

رسانه دولتی منتشر کننده این خبر نیز با خوشحالی در ادامه این گفت‌وگو آورد که دولت در سال 1387 در ماه مبارک رمضان اقدام به توزیع بن ویژه این ماه شامل مواد پروتئینی، عدس، لوبیا و شکر در میان حقوق‌بگیران و کارگران کرد.

بیماری فراموشی همه گیر شده است
سال 87 رئیس دولت نهم از توزیع ارزاق عمومی بین تمامی حقوق بگیران جامعه خبر داد ولی این وعده حداقل برای جامعه کارگری هیچ‌گاه محقق نشد، به‌گونه‌ای که این موضوع حتی در مجلس هم مورد بحث قرار گرفت ولی کارگران هیچ سهمی از ارزاق توزیع شده نیافتند و تنها قسمت این جامعه از ارزاق توزیع شده، منت‌هایی بود که بعدها بر سر آنها گذاشته شد. از این رو انتشار چنین اخباری ناشی از فراموشی سریع در برخی محافل نسبت به رویدادهای گذشته است.

میوه و سبزی جزء سایر کالاها نیست
همچنین نگاهی به سخنان معاون وزیر بازرگانی نشان می‌دهد که میوه جزء اقلام مورد محاسبه وی در سفره اقشار کم‌درآمد، محلی از اعراب ندارد، چون وی در حالی از عرضه مناسب سایر کالاها خبر می‌دهد که قیمت میوه‌های مختلف، بنا بر آمار اعلامی بانک مرکزی بین 23 تا 157 درصد افزایش را تجربه کرده است.

بنا به گزارش‌های رسمی بانک مرکزی که در سایت این نهاد قدرتمند مالی موجود است، زردآلو پیشتاز افزایش قیمت بین میوه‌های مختلف محسوب می‌شود. قیمت هر کیلو زردآلو از چهارم مرداد ماه سال 87 تا دوم مرداد ماه سال 88، از 11450 ریال به 29470 ریال رسیده که رشدی معادل 38/157 درصد را نشان می‌دهد. در همین بازه زمانی نیز طالبی که سال 87 با قیمت هر کیلو 4400 ریال به مردم عرضه می‌شد در مرداد سال‌جاری با قیمت کیلویی 5420 ریال به مردم عرضه شده است که از همین رو، با 18/23 درصد افزایش قیمت، کمترین رشد بین میوه‌ها را به خود اختصاص داده است.

آمار بانک مرکزی نشان می‌دهد که سیب گلاب، آلو، گلابی، شلیل و شبرنگ و هلو به ترتیب با 9/95، 7/100، 140، 5/123 و 133 درصد افزایش قیمت نسبت به سال گذشته، جزء میوه‌هایی محسوب می‌شوند که مردم امسال مجبورند آنها را با قیمت‌هایی بیشتر از دو برابر قیمت سال گذشته آنها تهیه کنند.

انگور با 51 درصد، خربزه با 60 درصد و هندوانه با 64 درصد افزایش قیمت، جزء کالاهایی محسوب می‌شوند که باید برای تهیه آنها بیش از 5/1 برابر سال گذشته هزینه شود و پرتغال با 28 درصد و گیلاس با 39 درصد جزء میوه‌هایی محسوب می‌شوند که تقریباً با نرخ تورم 26 درصدی کشورمان در سال گذشته هماهنگ حرکت کرده‌اند.

در گروه سبزی‌های تازه هم جز گوجه فرنگی که به دلیل مشکلات سال گذشته، امسال با کاهش قیمت مواجه شده است، سایر محصولات این بخش نیز افزایش قیمت‌هایی بین 5 تا 45 درصد را تجربه کرده‌اند.
در این بخش، لوبیا سبز با 45 درصد رشد بیشترین جهش قیمتی را شاهد بوده و کدو سبز با 11/5 درصد افزایش، کمترین رشد قیمتی را داشته است.

در این گروه خیار حدوداً 34 درصد، بادنجان 33 درصد، سیب زمینی 26 درصد، پیاز 6/42 درصد و سبزی‌های برگی 8 درصد رشد قیمت نسبت به مرداد ماه سال 87 را تجربه کرده‌اند.
لبنیات از قافله تورم جا ماند
لبنیات در جداول بانک مرکزی جزء معدود گروه‌هایی است که از قافله تورم کشور جا مانده است. در این گروه کره پاستوریزه تنها کالایی است که با کاهش 19 درصدی قیمت روبرو شده است و در مقابل، ماست غیرپاستوریزه و پاستوریزه و پنیر پاستوریزه حدود 10 درصد رشد قیمت، پنیر غیرپاستوریزه 15/32 درصد و شیر استریلیزه 11/11 درصد رشد را تجربه کرده است.

مفهوم قیمت مناسب چیست؟
در گزارش‌های بانک مرکزی مربوط به دوم مرداد ماه سال‌جاری، نرخ 44 کالای خوراکی مورد نیاز مردم تصویر شده است که عبارتند از: ماست غیرپاستوریزه، ماست پاستوریزه، پنیر غیرپاستوریزه، پنیر پاستوریزه، کره، شیر، تخم‌مرغ، برنج وارداتی غیرتایلندی، برنج داخله درجه یک و دو، نخود، لپه نخود، عدس، لوبیا چیتی، سفید و قرمز، سیب، پرتغال، زردآلو، آلو، گلابی، شلیل و شبرنگ، گیلاس، هلو، انگور، طالبی، خربزه، هندوانه، خیار، گوجه‌فرنگی، بادنجان، کدو سبز، سیب‌زمینی، پیاز، لوبیا سبز، سبزی‌های برگی، گوشت گوسفند با استخوان، گوشت گاو و گوساله، گوشت مرغ، قند، شکر، چای خارجی و روغن نباتی جامد و مایع.

جمع قیمت هر کیلو از هر کدام از این کالاها با توجه به قیمت‌های اعلامی از سوی بانک مرکزی برابر با رقم 1 میلیون و 38 هزار و 311 ریال است. در صورتی‌که ما نیاز هر خانواده 4 نفره (کوچک‌تر از خانوار متوسط ایرانی که 5 نفره است)، را روزانه به ازای هر نفر یک قرص نان با قیمت متوسط یک هزار ریال در نظر بگیریم، هزینه نان این خانوار رقمی برابر با 120 هزار ریال در ماه خواهد بود. اگر اجاره بهای این خانوار در شهرهای بزرگ را حدود 1 میلیون ریال (مسلماً در شهرهای بزرگی چون تهران این رقم بالاتر است) در نظر بگیریم و این رقم را با احتساب هزینه‌های دیگر شهرنشینی مثل حمل و نقل، قبوض آب، برق، گاز و تلفن به 1 میلیون و 500 هزار ریال افزایش دهیم، به این نتیجه خواهیم رسید که برای کارگری با حداقل دستمزد ماهانه 2 میلیون و 630 هزار ریال درآمد، تنها رقمی نزدیک به 1 میلیون و 130 هزار ریال برای هزینه‌های پوشاک و خوراک باقی می‌ماند. جمع اقلام بالا با احتساب نان، حدود 1 میلیون و 158 هزار و 311 ریال است؛ یعنی یک خانوار کارگری ساکن در شهرهای کشور، نه فقط درآمدی برای پوشاک، درمان، بهداشت و تفریح نخواهند داشت، بلکه از عهده تهیه ماهانه یک کیلو از هر کدام از اقلام فوق نیز بر نخواهند آمد و این در حالی‌است که مسوولان ما بر مناسب بودن قیمت کالاهای مصرفی مردم تاکید دارند.

عمق فاجعه هنوز هم برای برخی ناپیداست
در 44 قلم از کالاهای اعلامی توسط بانک مرکزی، 12 کالا به میوه و 8 قلم به سبزی‌ها اختصاص دارد. ناگفته پیداست که یک کیلو از اقلام فوق برای یک خانوار 4 نفره، نه تنها برای مصرف یک ماه کافی نیست، بلکه به مصرف یک هفتگی خانوار متوسط هم نخواهد رسید.

واضح است که 2 کیلو برنج، پنیر، ماست، گوشت قرمز و روغن و 1 کیلو کره، شیر، گوشت سفید، تخم مرغ، قند و شکر نیز جوابگوی نیازهای خانوار ایرانی با 4 نفر نخواهد بود و تنها شاید 1 کیلو از حبوبات برای مصرف این خانوار کافی باشد. لذا این سوال بی‌پاسخ باقی می‌ماند که چگونه با این شرایط سخت، برخی از مسوولان همچنان بر این نکته تاکید دارند که مردم نباید نسبت به افزایش قیمت‌ها نگران باشند و به‌راستی این عده از مسوولان، چه زمانی به عمق فاجعه معیشتی مردم و به‌خصوص قشر حقوق‌بگیر در کشور پی خواهند برد؟

منبع : آینده