شبکه ایران: در حالی که هنوز ماجرای دختران کاراته کایی که بدون حجاب در مسابقات برون‌مرزی بازی کردند، تمام نشده، محافل خبری ، از عدم بازگشت خانواده ای که دو ماه پیش همراه تیم ملی ایران به آلمان سفر کرده بودند خبر می دهند تا یکبار دیگر این رشته ورزشی خبرساز شود.

این خانواده که متشکل از پدر، مادر و دو فرزند دخترشان بوده‌اند به این بهانه که تنها می‌خواهند همراه فرزندشان باشند و مسابقه‌هایش را از نزدیک ببینند، هزینه‌هایشان را پرداخت کردند و آبانماه همراه تیم کاراته سبک شیتوریو شوکوکای یونیون عازم آلمان، محل برگزاری مسابقات شدند.

حال نزدیک به دو ماه از این مسابقات می‌گذرد و هنوز خبری از بازگشت آنها نیست. اگرچه از سوی مسئولان فدراسیون گفته می‌شود آنها هنوز پناهنده نشده‌اند اما مساله اینجاست که تا وقتی این مساله علنی نشده‌ بود آب از آب تکان نخورده بود و کسی هم پیگیر این موضوع نبود.

مدیر روابط عمومی فدراسیون کاراته در این باره می‌گوید: بلافاصله بعد از بازگشت سبک شیتوریو شوکوکای یونیون از این مسئله با خبر شده و پیگیری‌های لازم را انجام داده ایم.

مجید اشجعی تاکید می‌کند: مدارک در دست بررسی است و منتظریم تا استعلام های رسمی را از سفارت آلمان دریافت کنیم تا به اقدامات بعدی بپردازیم.البته حراست سازمان تربیت بدنی کاملاً در جریان ماجرا هست و طبق قانون با این مسئله برخورد می کند.

مدیر امور عمومی فدراسیون کاراته گفت: منتظر دریافت استعلام پناهنده‌شدن از سفارت آلمان هستیم تا مدارک کتبی در اختیار داشته باشیم.

منبع : فردا

کادرفنی تیم ملی وزنه‌برداری ایران برای همیشه از مربیگری در این رشته محروم شدند.

به گزارش ایسنا، درپی اتفاقات غیر منتظره چند سال اخیر در وزنه‌برداری ایران و تکرار محرومیت‌های ملی‌پوشان ایرانی به دلیل دوپینگ، روز سه‌شنبه کمیته‌ی فنی فدراسیون وزنه‌برداری به ریاست افشارزاده تشکیل جلسه داد و در پایان با استناد به عملکرد غیر قابل قبول مربیان؛ اعضای کادرفنی این تیم را مادام‌العمر از مربیگری در وزنه‌برداری محروم کرد.

در نشست کمیته‌ی فنی فدراسیون وزنه‌برداری کلیه‌ی اعضای کادرفنی تیم ملی وزنه‌برداری که در مسابقات جهانی کره حضور داشتند، دلایل و توجیهات خود را برای مشکلات اخیر تیم ملی مطرح کردند که درنهایت به دلیل غیر مستند بودن این دلایل، کمیته‌ی فنی رای به محرومیت کلیه‌ی اعضای این کادر داده است.

پرویز جلایر، دبیر فدراسیون وزنه‌برداری ایران نیز این محرومیت را تایید کرد و گفت: این محرومیت طبق قوانین جهانی اعمال شده است.

کادرفنی تیم ملی وزنه‌برداری با مدیریت حسین رضازاده و مربیگری بهمن زارع، هادی پانزوان، هدایت تیم ملی وزنه‌برداری را برعهده داشته است.

جلایر اظهار کرد: در جلسه‌ روز سه‌شنبه کمیته‌ی فنی که با حضور افشارزاده رییس فدراسیون، رضازاده سرمربی، زارع مربی و دیگر اعضای کادرفنی به همراه اعضای این کمیته برگزار شد، کادرفنی دلایل خود را درمورد نتایج و اتفاقات اخیر ارایه کردند که این دلایل و توجیهات قانع کننده نبود. در این جلسه تصمیماتی گرفتیم و مطابق قوانین جهانی کادر فنی تیم ملی محروم خواهد بود.

وی افزود: شنبه یا دوشنبه هفته‌ آینده پس از نشست مجدد کمیته فنی این نظرات و تصمیمات کمیته‌ فنی در بیانیه‌ای به صورت رسمی اعلام خواهد شد.

وی افزود: طبق قوانین فدراسیون جهانی وزنه‌برداری اگر ورزشکاری دو بار دوپینگ کند، به صورت مادام العمر از ورزش محروم می‌شود. این مساله شامل حال کادرفنی نیز می‌شود که صد درصد کادرفنی تیم ملی بزرگسالان ایران را هم شامل می‌شود.

دبیر فدراسیون وزنه‌برداری با تاکید بر اینکه برآورد کمیته‌ی فنی این است که کادرفنی فعلی تیم ملی دیگر در وزنه‌برداری مربیگری نخواهند کرد، یادآور شد: چند سال پیش زمانی که ایوانوف نیز در تیم ایران فعالیت می‌کرد، پس از اعلام شدن دوپینگ تیم ملی به صورت مادام العمر از مربیگری محروم شد. کسانی که آلوده این مسایل می‌شوند، جوانان را هم آلوده می‌کنند. آنها صلاحیت این را ندارند که جوانان را رهبری کرده و به آنها تعلیم و تربیت بیاموزند.

منبع : فردا

جهان: بی تردید همه علاقه مندان به فوتبال دوست دارند بدانند گزارشگران فوتبال استقلالی هستند یا پرسپولیسی. در واقع شاید در نحوه گزارش آن ها مشخص نباشد به چه رنگی علاقه دارند، ولی قعطا این گزارشگران قبل از اینکه وارد این شغل شوند به یکی از تیم های سرخابی تعلق خاطر داشته اند.

بر همین اساس در آستانه دربی 67 گزارش جالبی را در خصوص این گزارشگران تهیه کردیم و به شما توصیه می کنیم حکایت میکروفون های رنگی را با احتیاط بخوانید !

بهرام شفیع پرسپولیسی متعصب!
بهرام شفیع یکی از گزارشگران قدیمی فوتبال ایران است که همچنان تهیه کننده و مجری برنامه ورزش و مردم است. شفیع در اواخر دهه شصت و در مقطعی عضو هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس بود. بنابراین او از زمانی که به فوتبال علاقه پیدا کرده، یک پرسپولیسی بوده و هنوز هم طرفدار سرخپوشان است.

شفیع سابقه گزارش در دربی را دارد و شاید مهمترین گزارش او در سال 74 بود که در آن بازی استقلال با نتیجه 3 بر صفر پرسپولیس را شکست داد تا پرسپولیسی ها به شوخی عنوان کنند هر زمان او گزارشگر داربی باشد، ما بازی را واگذار می می کنیم !

به هر حال بهرام خان شفیع چیزی برای پنهان کردن ندارد و او را می توان کاپیتان سرخپوش گزارشگران خواند. البته او سالهاست که کار گزارشگری را کنار گذاشته و فقط مجری گری والبته فدراسیون داری میکند!

جهانگیر کوثری : کاپیتان استقلالی ها
جهانگیر کوثری پیش از آنکه مفسر و گزارشگر شود یک فوتبالیست مطرح بود و در مقطعی نیز عضو تیم استقلال. کوثری یک استقلالی تمام عیار است و در آن هیچ شکی نیست. این گزارشگر هم سابقه گزارش داربی را در پرونده خود دارد و بی شک هیچگاه دوست ندارد تیم سابقش بازنده این بازی تاریخی باشد. می گویند جهانگیر خان همواره در تصمیمات مدیریتی باشگاه استقلال موثر بوده و دستکم از او به عنوان یک مشاور ویژه نام می برند. به هر حال جهانگیر کوثری، کاپیتان آبی پوش گزارشگران است!

عادل فردوسی پور; پرسپولیسی دو آتشه!
عادل در نوجوانی یک پرسپولیسی دوآتشه بود و همین حالا هم خیلی دوست دارد پرسپولیس در دربی استقلال را مغلوب کند! او البته وقتی وارد کار روزنامه نگاری شد کمی منطقی تر به قضایا نگاه کرد. عادل چون میخواهد به همه نشان دهد که پرسپولیسی نیست ادای استقلالی ها را در می آورد وبعضا طوری وانمود میکند که انگار از اول استقلالی بوده! در حالیکه چنین چیزی نیست و بهترین مجری ورزشی تلویزیون یک پرسپولیسی دو آتشه است.

مزدک میرزایی; استقلالی و البته یوونتوسی
مزدک درست برعکس عادل, استقلالی است و درست برعکس او میخواهد ثابت کند که استقلالی نیست و ادای پرسپولیسی ها رو در می آورد. میرزایی استقلال رو خیلی دوست دارد و گاهی اوقات استقلالی بودنش بدجوری توی ذوق میزند. او یکی از بهترین و با اخلاق ترین گزارشگران و مجریان شبکه3 است و دوستی بسیار نزدیکی با عادل دارد. کرکری های عادل و مزدک قبل از دربی ها جالب توجه خواهد بود! مزدک البته علاقه خاصی به تیم ملی ایتالیا و باشگاه یوونتوس دارد.

پیمان یوسفی; پرسپولیسی است
یوسفی هم مثل عادل پرسپولیسی است. او در این چندساله کمی بر اطلاعات فوتبالی خود افزوده وسعی دارد یک گزارشگر بی طرف باشد اما خوب هنوز با عادل و مزدک فاصله دارد. یوسفی هم طبعا دوست دارد پرسپولیس ,استقلال را شکست دهد.

جواد خیابانی; استقلالی قدیمی
خیابانی چندی قبل در مصاحبه ای گفت: من یک زمانی در استادیوم تخمه می فروختم! او در جوانی از طرفداران پروپا قرص استقلال بوده و با پرچم و هدبند آبی به استادیوم ها می رفته است اما اگر از خودش بپرسید شدیدا منکر این موضوع میشود. دوستان آقا جواد میگویند او علاقه زیادی به رضا نعلچگر و ناصر حجازی داشت. اما در گزارش دربی ها خودش را لو نداد!

علیفر; او هم استقلالی است
علیفر هم از طرفداران استقلالی بوده اما در گزارشهای خود بی طرفی را رعایت میکند. این روزها علیفر خیلی کم کار گزارشگری را انجام می دهد. او علاقه ویژه ای به محوطه 5/5 متر دارد!

رضا جاودانی; ابومسلمی و استقلالی
رضا جاودانی اهل مشهد و از طرفداران ابومسلم است اما از میان قرمز و آبی دومی را ترجیح میدهد و استقلالی است. جاوانی مجری برنامه های مربوط به کشتی و قوی ترین مردان ایران هم هست اما به فوتبال نیز علاقه خاصی دارد.

منبع : تابناک

معارفه رئیس جدید دستگاه ورزش کشور و تودیع نفر پیشین با صحبت‏هایی همراه بود که از عمق وجود هر چهره آگاه و دلسوزی را برای منافع ایران در این حوزه تاثیرگذار در سطوح ملی و فراملی می‏سوزاند.

رئیس دولت دهم که علی‏الظاهر فراموش کرده بود جایزه‏ای بالغ بر صد میلیون‏تومان برای قهرمانان ایرانی المپیک 2008 پکن در نظر گرفته بود، عنوان کرد: "عده ای گفتند که در المپیک نتیجه نگرفته‏ایم اما به نظر بنده ما در المپیک نتیجه خوبی را گرفتیم چرا که بیشترین سهمیه را برای حضور در المپیک کسب کردیم که این خود یک نوع پیروزی بود. بالاخره همه کشورها در المپیک برای پیروزی حاضر می شوند... گرفتن مدال در المپیک ظاهر قضیه است و این مربوط به آدم های کوته فکر است که فکر می کنند حتما باید مدال هم کسب شود البته مدال های کسب شده از سوی ورزشکاران کشورمان در دوره آقای علی آبادی از 950 به 1530 مدال رسیده است."

این گفته‏ها به قدری بار معنایی سنگینی داشت که چنین تصوری را به وجود آورد شاید رئیس‏جمهور از مشاور ورزشی بی‏بهره بوده که چنین تعابیری را برای سکوهای المپیک و عملکرد چهار سال گذشته ورزش به کار برده است اما از این حیث که شاید مشاوره‏های ناصحیح باعث شده، رئیس‏جمهور به این نتیجه رسیده است که در المپیک ایران خوش درخشید یا موفق ظاهر شد، نگارنده آقای احمدی‏نژاد را به توجه به چند نکته جلب می‏کند.

ابتدایی‏ترین و ساده‏ترین بحث آنکه به گواه بخش اعظمی از دلسوزان، کارشناسان و جمع کثیری از آنهایی که نزد جامعه ورزش دارای بار فنی و سوابق مشخص مدیریتی هستند، ورزش در چهار سال اخیر حال و روز خوشی را نه در فوتبال که در اکثریت ورزش‏های مدال‏آوری سپری نکرد و این واقعیت پس از بازیهای آسیایی دوحه، آهسته آهسته نمود عینی پیدا کرد و با ابراز نگرانی مداوم خاک‏خورده‏های ورزش همراه شد، لکن دریغ که ورزش برای عده‏ای فضایی برای گرفتن تصاویر یادگاری بود و گفته‏ها تا زمین خوردن ورزش ایران در صحنه المپیک و سپس جام‏جهانی استماع نشد و پس از آن نیز این گفته‏ها به واسطه آنکه با منافع همخوانی نداشت، نادیده انگاشته شد.

جایگاه کارشناسی در ماه‏های پیاپی که می‏آمد و می‏رفت نزد مدیران ورزش همین بود و شخصاً چه توصیه‏هایی در بدو ورود این مدیران انجام دادم که دریغ از عمل به کوچک‏ترین آنها و افسوس که سر بسیاری از این مدیران به واسطه عدم توجه به توصیه‏های مشفقانه و روحیات انضمام یافته به لجبازی به سنگ خورد لکن ضررش بیش از کرسی‏ای که از چنگ ایشان درآمده بود، به اهالی ورزش خورد که با هر شکست در عزای فاصله‏گرفتن مردم را از فضای ورزش خون گریه می‏کردند.

آقای احمدی‏نژاد؛ فاصله گرفتن مردم از ورزش و میادین ورزشی که به منزله فاصله گرفتن ایشان از سلامت و نشاط است، ساده‏ترین محصول عدم مدال‏آوری در میادین بزرگ جهانی و المپیک مورد ارزیابی قرار می‏گیرد، کما اینکه به گرفتن یک نشان زرین المپیک در رشته تکواندو، خیل علاقمندان این رشته پربرخورد دوچندان می‏شود و همین مردم که امروز با تربیت بدنی قهری نصفه و نیمه کرده‏اند، را کنار شیاپ‏چانگ می‏نشاند.

به واقع سالیانه چند صد میلیارد تومان در بخش‏‎های مختلف ورزش هزینه می‏شود تا مردمی که بخشی از ایشان از مشکلات معیشتی و حتی فقدان نیازهای اولیه رنج می‏برند، دقایق یا ساعاتی را بی‏دغدغه با نشاط به تماشای ورزش سپری کنند و یا طبقه عیانشان نیز لباس ورزش به تن کنند و در مجموعه‏های دولتی شمال شهر، به ورزش‏هایی بپردازند که امثال نگارنده علی‏رغم سطح درآمد قابل قبول، فرصت مشاهده‏شان را نیز ندارد.

شاید حرف شما هم همین بوده است؛ هنگامی که هنوز در ورزش عدالت برقرار نیست و برای پیاده‏روی در محوطه یک مجموعه ورزشی باید بالغ بر صدهزار تومان پرداخت کرد و زمانی که برخی نوجوانان این مملکت با آه ورزش کردن هم‏سن و سالانشان را نظاره می‏کنند، چگونه باید از مدال‏آوری در المپیک سخن به میان آورد؟

راستی در چهار سال اخیر برای عدالت‏گستری در ورزش چه حرکت گسترده‏ای جز توسعه اماکن ورزشی انجام شد؟ اگر مشکل تبعیض در ورزش توسعه اماکن ورزشی بود، چرا هیچ اتفاقی در کاهش این فاصله‏ها نیافتاده و نه تنها این ارقام کاهش پیدا نکرده، بلکه شاهد افزایش قابل توجه دریافتی از مردم هستیم و این اتفاق آیا جز چنین تعبیری القاء می‏کند که سلامت و نشاط نیز صرفاً متعلق به طبقه مرفه است؟

با این حال چنین اختلاف طبقاتی در ورزش نیز نمی‏توان گفته‏هایتان را توجیه کند، چرا که در هنگامه جنگ تحمیلی نیز المپیک فرصتی نبود که از دست برود و اگرچه نتایج قابل قبول نبود اما قطعاً در صورتی که سنگرها را هر قشری از جمله ورزشی‏ها پر نکرده بودند، از نتایجی که سال اخیر در بازیهای المپیک حاصل آمد، به مدد غیرت ایرانی ورزشکاران موفق‏تر ظاهر می‏شدیم.

غیرت این بار اما به فریادمان نرسید و تک‏ستاره‏ها نیز کم‏فروغ ظاهر شدند تا چند صدمیلیون به نفع ورزش شود و کمتر جایزه به قهرمانان المپیک از سوی حضرتعالی اهداء شود. طرح این پرسش نیز مغفول نماند که اگر ضرورت مدال‏آوری در المپیک مورد توجه نبود و باطن قضیه موضوع دیگری است، انگیزه چهل میلیارد هزینه ظرف چهار سال برای تدارک تیم‏های ورزشی و جایزه صد میلیون تومانی برای هر مرد طلایی ایران در المپیک چه بود؟

به هر حال ایران در این عرصه همچون دوره‏های گذشته شرکت کرده بود و با کاروانی که برخلاف اظهارات‏تان با بیشترین سهمیه راهی این رویداد نشده بود و تنها تیم ملی بسکتبال و چند ورزشکار دیگر بیش از ادوار پیشین همراهی‏اش می‏کردند و اگر مدالی نیز به دست نمی‏آورد، ماموریتش را انجام داده بود. با این تفاسیر باید با اشخاصی که این چند ده میلیارد را با هدف هیچ و پوچ که مدال‏آوری در المپیک است هزینه کرده‏اند، برخوردی قانونی داشته باشید و آنانی که اینچنین بیت‏المال را به باد فنا داده‏اند تا ایران در این عرصه ناکام بماند را به دستگاه قضا بسپارید.

آقای دکتر بیش از این حاشیه رفتن جایز نیست و از این جهت به یک بار راس مطالباتان را مورد اشاره قرار می‏دهم. قهرمانی از پایین‏ترین سطح تا بالاترین سطح یک ارزش است و المپیک نه برای قهرمانان که برای بخش اعظمی از مردم جهان یک فرصت برای یافتن اسطوره‏هایی که با آنها روز را شب کنند؛ از مردم گرسنه و قانع به حداقل‏ آفریقا که دونده‏های چابک‏شان برای کودکان نحیف الگویی می‏مانند تا مردم دموکراسی خواه و متوقع آمریکا که شناگرانشان را در جامعه‏ای که الگو مفهوم متفاوتی با انچه نزد من و شما وجود دارد، به عنوان الگو برمی‏گزینند و کوچک‏ترین بی‏اخلاقی را از سوی اسطوره‏شان برنمی‏تابند.

شاید دکتر حسابی را بسیاری از مردم ایران آنچنان نشناسند اما 17 دی تختی برای کمتر کسی است که در ایران معنا و مفهومی همچون غم از دست رفتن یک پهلوان را نداشته باشد و این از آن جهت نیز که مردم ایران همچون سایر نقاط جهان برای ورزش بیش از علم و فرهنگ ارزش قائل باشند، بلکه از آن منظر توجه اینچنین به وفور مشهود است که همزادپنداری عجیبی میان عموم مردم و قهرمانان ورزش وجود دارد.

تقویت روحیه امید ثمره همین همزادپنداری میان عوام و قهرمانان است و به عبارت ساده‏تر بسیاری از اقشار مردم با مشاهده شکستن مرزهای زمانی و مکانی بر خودباوری‏شان افزوده می‏شود و حال اگر آن قهرمان از جنس ملت ایران باشد، این غرور ملی است که در سطح جامعه پدیدار شده و بسیاری از خلع‏ها و کم‏کاری‏ها را در حوزه‏های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی برای مدت زمانی نزد افکار عمومی کمرنگ می‏سازد.

المپیک بهترین و بزرگ‏ترین میدان برای دستیابی به این هدف است که شش میلیارد و چند صد میلیون نفر از مردم 205 کشور جهان نمایندگانشان را در این عرصه نظاره می‏کنند و مردم ایران نیز چنین کردند اما ناکامی در پی ناکامی حاصلی بود که نصیب‏شان شد و با آه و حسرت به افتخارآفرینی قهرمانان سایر ملل قبطه خورند و شادی سایر ملل را به نظاره نشستند.

ختی تندروترین اهالی افغانستان نیز از مدال‏آوری نماینده‏ای از این کشور خرسند شدند، چرا که می‏توانستند بیان کنند که یک افغانی نیز می‏تواند با حداقل‏ها در رویارویی با قدرت‏هایی که آخرین تکنولوژیهای علمی را در ورزش به کار بسته‏اند، موفقیت کسب کند و فعل توانستن را به عنوان نماینده ملتش صرف نماید اما در ایران چه گفتند جز اینکه مدال‏آوری در المپیک هدف اصلی نیست؟

آقای رئیس‏ جمهور؛ آنچه راقم این سطور از نگاه‏تان استنباط کرد، آن است که لزوم مدال‏آوری و توقعی برای این موفقیت داشتن، یک کوته‏نظری است که اگر این استدلال از لسان حضرتعالی خارج شده باشد، باید متذکر شوم با توجه به آنکه اکثریت ملل با جدیت سکوهای المپیک را از قهرمانانشان طلب می‏کنند، شاید بالغ بر شش میلیارد کوته‏فکر در جهان وجود داشته باشد!

بپذیرید یک مدال المپیک تاثیرگذاری به مراتب عمیق‏تری از هزار و چند صد مدالی که بخشی از آنها نیز در رویدادهای کم‏اعتبار حاصل آمده نزد جامعه جهانی و از آن پراهمیت‏تر مردم ایران دارد. رسانه‏های جهان و حتی رسانه‏های منتقد دولت شاید بتوانند هر دستاوردی را در هر عرصه‏ای زیرسوال ببرند اما با سکوهای المپیک کاری نمی‏توانند انجام دهند.

بر این اساس انتظار می‏رود، فرصت‏های از دست رفته در چهار سال اخیر را با کم‏ارزش خواندن این فرصت‏ها نادیده نگرفت تا اینچنین طرز تلقی نزد افکار عمومی پدیدار نشود که چون دولت نهم در حوزه ورزش علی‏الخصوص در زمینه صعود به جام‏جهانی و مدال‏آوری در المپیک ناموفق بوده، برخلاف منویات مقام معظم رهبری، جایگاه والای قهرمانی در این میدان که هنگامه سنجش وزن عصاره ورزش ملل است، زیر سوال برود.

شفاف : یک روزنامه ورزشی مدعی شد همسر یکی از مربیان صاحب نام لیگ برتری به دلیل ضرب و شتم توسط توسط وی در بیمارستان بستری شده است.
روزنامه دنیای فوتبال نوشت :
ضد قهرمان قصه ما یکی از مربیان لیگ برتری است که در یکی از تیم‌های صاحب نام مربیگری می‌کند. اگر بخواهیم وارد جزییات شویم باید بگوییم او مربی یکی از تیم‌های متمول است. این مربی به خاطر برخی مسائل خانوادگی با همسرش اختلاف پیدا کرده که تا اینجا موردی نیست، قصه از آنجا ناراحت کننده می‌شود که همسر این مربی شهیر از شدت جراحات وارده به بیمارستان منتقل شده است و خانواده همسر او به دادسرا نیز شکایت کرده‌اند. این مربی بزن بهادر به خاطر این ماجرا فعلا با اعصابی ناراحت سر تمرینات حاضر می‌شود و نزد برخی نزدیکان خود بابت این ماجرا حسابی ابراز ندامت کرده است. ماجرای ضرب و شتم این مربی با تماس مادرزن وی با یکی از روزنامه‌های سیاسی به مطبوعات کشیده شده است. او که از رفتارهای این مربی با دخترش حسابی به تنگ آمده بود بالاخره گوشی تلفن را برمی‌دارد و خبر را به سرویس حوادث یکی از روزنامه‌ها اطلاع می‌دهد. با توجه به اینکه همسر این مربی گفته به هیج وجه گذشت نخواهد کرد باید شاهد دادگاه یکی دیگر از اهالی فوتبال باشیم. راستی این روزها چقدر دادگاه اهالی ورزش زیاد شده، نه؟

قلب، دو کلیه، کبد و قسمتی از استخوان رویا سادات حسینی، قهرمان کاراته کشور که هفته پیش بر اثر تصادف رانندگی دچار مرگ مغزی شده بود، دقایقی پیش در بیمارستان امام خمینی(ره) تهران اهدا شد تا جان 5 بیمار درمانده را نجات دهد.

فارس: مادر رویا، قهرمان 18 ساله کاراته کشور که 29 مرداد در بزرگراه تهران - قم بر اثر تصادف دچار مرگ مغزی شده بود دقایقی پیش قبل از عمل اهدای اعضای عضو در بیمارستان امام خمینی(ره) گفت: زیباترین کاری که می‌توانستم انجام دادم و با این کار احساس می‌کنم رویای من هنوز زنده است.

وی افزود: دخترم خیلی فعال و پر انرژی بود و کاراته را خیلی دوست داشت. شب قبل از حادثه که مسابقه داده بود با هم صحبت کردیم و الان می‌توانم بگویم دوست دارم آن افرادی که اعضای دخترم را می‌گیرند خوب شوند و من آنها را ببینم.

سید اسماعیل حسینی پدر رویا سادات حسینی نیز گفت: شب قبل از مسابقه با دخترم صحبت کردم. قرار بود فردای آن روز از تهران به قم برگردند. ساعت 10 صبح روز حادثه به ما اطلاع دادند که یک تصادف جزئی انجام شده است و دخترم را به همراه چند نفر از دوستانش به بیمارستان حضرت معصومه (س) قم منتقل کرده‌اند. من همان جا با خدای خودم نجوا کردم که خدا کند دخترم ضربه مغزی نشده باشد.

پس از رسیدن من به بیمارستان اطلاع دادند که 3 نفر از دوستان دخترم کشته شدند و از همان روز اول به ما گفتند که رویا مرگ مغزی شده است و ما هم برای سلامت او در منزل دعا کردیم اما انگار قرار بود رویا برود.

وی افزود: من به توصیه پزشکان حاضر شدم با بهترین کار ممکن یعنی اهدای اعضای فرزندم مواقفت کنم. اکنون احساس می‌کنم الان دخترم زنده است و چند خانواده 70 تا 80 نفری که اعضای دخترم را می‌گیرند برای او دعا می‌کنند و با این کار بهشت نصیب او می‌شود.

وی با اشاره به اینکه در این لحظات فقط از خدا صبر می‌خواهم گفت: با این کار آخرت دخترم را نجات می‌دهم و روحش را شاد می‌کنم. فقط می‌گویم« راضی‌ام به رضای خدا.»

عمه رویا هم گفت: پدر و مادر رویا زیباترین کار را انجام داد. آنها روح بزرگی دارند. قرار گرفتن در این شرایط سخت است و شاید هر کسی این کار را انجام ندهد. اگر هر کدام از افرادی که اعضای فرزند برادرم را می‌گیرند کار خیری انجام دهند ثواب آن برای رویا نیز نوشته می‌شود و از نظر ما رویا هنوز زنده است.

وی افزود: مادر رویا خودش یک بیمار کلیوی است که یک کلیه پیوند گرفته است و می‌تواند بفهمد که یک خانواده پیوندی چه زجری را متحمل می‌شوند و با پیوند کلیه یک نفر یک خانواده نجات می‌یابد.

عباس خدادادی، مسئول هماهنگ‌کننده واحد پیوند و فراهم‌آوری اعضای بیمارستان امام خمینی(ره) نیز گفت: وقتی موضوع اهدای عضو با خانواده حسینی مطرح شد آنها با روی باز پذیرفتند و این در حالی است که متأسفانه 80 درصد موارد درخواست پیوند به شکست می‌انجامد و خانواده‌ها راضی به این کار نمی‌شوند.

وی افزود: کبد رویا سادات حسینی در شیراز و قلب، دو کلیه و قطعه‌ای از استخوان وی امروز در تهران پیوند خواهد شد.

به گزارش فارس رویا سادات حسینی قهرمان کاراته سبک کیوکوشین ساکن قم چند روز پیش در بزرگراه تهران- قم به علت تصادف دچار تروما و مرگ مغزی شده و امروز پس از تأیید مرگ مغزی وی از سوی تیم تشخیص مرگ مغزی، با رضایت خانواده‌اش قلب، دو کلیه، کبد و قطعه‌ای از استخوان وی به بیماران نیازمند اهدا و پیوند می‌شود.

ناهماهنگی و بی اطلاعی از چگونگی ورود خبرنگاران به ورزشگاه‌ها باعث شد تا بازهم به این قشر زحمتکش این بار در ورزشگاه شهید باهنر کرمان بی احترامی شود.

به گزارش خبرنگار مهر، در حالیکه مسئولان ورزش و فدراسیون فوتبال با اجرای برنامه‌های فرهنگی در صدد برگزاری هرچه بهتر مسابقات لیگ هستند، 2 روز پیش از روز خبرنگار شاهد بی احترامی دوباره به خبرنگارانی بودیم که با در دست داشتن کارت مورد تایید سازمان تربیت بدنی خواهان حضور در جایگاه خبرنگاران ورزشگاه شهید باهنر کرمان بودند.

تعدادی از خبرنگاران تهرانی که برای تهیه خبر و گزارش دیدار مس کرمان - پرسپولیس به کرمان سفر کرده بودند در زمان ورود به ورزشگاه شهید باهنر با مشکلات زیادی روبرو شدند و در نهایت مجبور شدند با تهیه بلیت VIP وارد این ورزشگاه شوند.

متاسفانه از سوی مسئولان برگزاری دیدار مس کرمان - پرسپولیس کارت خبرنگاری که مورد تایید سازمان تربیت بدنی است به نیروی انتظامی استان کرمان ارائه نشده بود و مسئولان انتظامی ورزشگاه شهید باهنر اعلام می کردند هیچ گونه هماهنگی برای معرفی این کارت انجام نشده و نمی توانیم اجازه ورود به افرادی بدهیم که کارت سازمان تربیت بدنی را در اختیار دارند.

پس از دقایقی معطلی در مقابل درب ورودی ورزشگاه شهید باهنر بالاخره با هماهنگی یکی از مسئولان تربیت بدنی استان کرمان بلیت VIP برای خبرنگاران تهیه شد و آنها توانستند وارد این ورزشگاه شوند.

مسئولان هیئت فوتبال استان کرمان در زمان ورود خبرنگاران به جایگاه بار دیگر برای این قشر زحمتکش مشکلاتی ایجاد کردند و با بیان اینکه "کارت خبرنگاری سازمان تربیت بدنی را نمی شناسیم"، بازهم از ورود آنها به محلی که نام "خبرنگار" بر آن نهاده شده است، ممانعت به عمل آوردند.

متاسفانه جایگاه ویژه‌ای هم که در ورزشگاه شهید باهنر برای خبرنگاران تعبیه شده است شرایط نامناسبی دارد و امکان دید در آن محدود است. اگر مسابقات لیگ قهرمانان در این ورزشگاه برگزار شود، مطمئنا خبرنگاران خارجی و مسئولان AFC به این مورد ایراد خواهند گرفت که این می تواند برای تیم مس کرمان، نماینده ایران در مسابقات آسیایی مشکلاتی را ایجاد کند.

منبع : تابناک